این موسیقی میوکی ناکاجیما از یک آلبوم‌اش هست که در سال هزار و نهصد و هفتاد و هشت عرضه شده (یعنی سال تولد من). این که یک موسیقی هم‌سن من باشه و من این قدر از شنیدن‌اش لذت ببرم، جای شگفتی داره. یا این که من قدیمی هستم (متناسب با جامعه رشد نکرده‌ام) یا این که این آهنگ خیلی از زمان‌اش جلوتر بوده. این امکان هم وجود داره که این موسیقی از اون موسیقی‌ها باشه که کهنه نمی‌شن (که من این رو محتمل‌تر می‌دونم). شعرش رو با سرویس ترجمه‌ی گوگل به فارسی برگردوندم. با این که ترجمه‌ی مسخره‌ای شده بود، اما تا حدود زیادی حس رو منتقل می‌کرد. به هر حال کمی صبر می‌کنم تا سرویس ترجمه به‌تر بشه و ترجمه‌ی شعر رو هم بگذارم. فعلا همین رو داشته باشین که شعرش در مورد صدای دریاست.

موسیقی زیر (که باز هم از میوکی ناکاجیماست) به اسم «لالایی» هست. به فضای غم‌انگیز و نوحه‌گون‌اش توجه کنین و هم‌چنین پس‌زمینه‌ای که خیلی آدم رو به یاد موسیقی‌های عزاداری می‌اندازه. ترجمه‌ی متن ترانه که گوگل می‌ده چنین چیزیه (متاسفانه نتونستم ترجمه‌ی بهتری پیدا کنم):

Go back to sleep without looking at her scary dreams
Go back to sleep on anything 思I出Sazu
People to forget the sadness is to travel at night
River flow will remain in the clouds there is no
Go back to sleep without looking at her scary dreams
Go back to sleep on anything 思I出Sazu

Go back to sleep without seeing the dream hard heart
Go back to sleep on anything 思I出Sazu
People to forget the sadness is to travel at night
River flow will remain in the clouds there is no
Go back to sleep without seeing the dream hard heart
Go back to sleep on anything 思I出Sazu

Go back to sleep on anything 思I出Sazu