در یک جلسه شرکت کردم که تعدادی از برندگان جایزه‌ی «ایگ نوبل»* حضور داشتن و در مورد دست‌آوردهاشون می‌گفتن. یک نمونه‌اش هم همین خانم دکتر النا بدنار بود که در مورد تحقیق‌اش می‌گفت. ترجیح می‌دم که چیزی در موردش ننویسم چون ممکنه که این صفحه فی.ل.تر بشه (می‌تونین در مورد اختراع‌اش بیش‌تر بخونین). این رو هم اضافه کنم که به عنوان بخشی از سخنرانی‌اش، دست به داخل بلوزش کرد، اختراعش رو در آورد و طرز کارش رو نشون داد. نیاز به گفتن نیست که این بخش با کف و سوت حاضران همراه شد و موجی از شادی و سرور جمع رو فرا گرفت!
* جایزه‌ی ایگ‌نوبل نسخه‌ی آمریکایی و مسخره‌بازی شده‌ی جایزه‌ی نوبل هست که هر ساله برندگان‌اش بعد از اعلام جوایز نوبل معرفی می‌شن. اولین بار در سال ۱۹۹۱ اعطای این جایزه شروع شد و در اون زمان به تحقیق‌هایی داده می‌شد که «یا قابل تکرار نبودن یا نباید تکرار می‌شدن». مراسم هر سال در دانشگاه هاروارد برگزار می‌شه و خیلی از برندگان نوبل هم در مراسم شرکت می‌کنن. لیست کامل برندگان رو می‌تونین در ویکی‌پدیا ببینین. موردی که بالا نوشتم مربوط به برنده‌ی سال ۲۰۰۹ در رشته‌ی بهداشت همگانی بود.
VERY NICE (ba lahjeye Borat)
به خوانندگان:
۱) خانم دکتر لهجه‌اش خیلی شبیه به بورات بود!
۲) خانم دکتر به نوعی قربانی نیروگاه چرنوبیل بوده.
خیلی جایزه ی جالبیه / ای کاش همه جای دنیا پذیرش بازی ِ شیطنت آمیز با مناسبات و مقدسات وجود داشت !
به رها: با این که اکثریت برندگان جایزه رو قبول می‌کنن، ولی هم‌چنان هستن کسانی که این جایزه رو رد می‌کنن. در نتیجه طبق قوانین‌شون بدون سر و صدا از کنار قضیه رد می‌شن و اصلا اسمی هم از نامزد جایزه برده نمی‌شه. در ضمن در یک مقطع صحبت‌اش بوده که این جایزه به دانشمندان انگلیسی تعلق نگیره که بعدتر رد شده. جزییات بیش‌تر رو در ویکی‌پدیا می‌تونین ببینین، من احتمالا خیلی دقیق نگفته باشم.