به بچه‌هاتون یاد بدین دیگران رو با اسم صدا بزنن. حتا اگر لازم باشه آقا یا خانم یا جان و جون سر و تهش بچسبونن، اما حتمن اسم دیگران رو به کار ببرن. بهشون یاد بدین که اسم آدم‌ها مهمه و (با هر تعریفی هم که از فرهنگ داشته باشین) مودبانه نیست که دیگران رو «ببخشید» یا چیزهایی شبیه به اون صدا بکنن. باید برای این عادت وقت بگذارین و روی بچه کار کنین تا این مهارت رو یاد بگیره. خیلی سخته که بعدترها این چیزها رو به یک بچه‌ی سی ساله یاد داد.
پس‌نوشت: «مایکل لیتمن» یکی از استادهای علوم کامپیوتر دانشگاه راتگرز در این صفحه به ترتیب اولویت فهرستی از اسم‌هایی رو نوشته که ترجیح می‌ده با یکی از اون‌ها صدا بشه. به مورد سیزدهم هم نگاه کنین!
پس‌پس‌نوشت: قبول دارم که مساله‌ی به کار بردن اسم تا حد زیادی فرهنگیه و احتمالن ممکن نباشه که رفتارهای بی‌ادبانه و مودبانه رو چندان راحت تعیین کرد. در ضمن میشه مسایلی مثل خجالتی بودن هرکس رو هم به مجموعه اضافه کرد. اما به نظرم در هر فرهنگی هم که باشه، اسم جزو ابتدایی‌ترین اجزای ارتباطیه و استفاده نکردن از اسم دیگران در هیچ حال مودبانه نیست.
jaleb bood
گاهی جالب تر از پستتون، برام جالب تره که بدونم چطور شد که این پست رو نوشتید! امان از دست این ذهن های فضول!
به الهام: خواهش می کنم!
به مریم: خیلی وقت ها حاصل حرص خوردن از رفتارهای دیگران در زمانه که به شکل یک پست بروز می کنه. مثل همین پستی که بالا نوشتم.
روزبه من اهمیت این مسئله رو نمی فهمم، میشه یه کم توضیح بدی؟
به مونا: منظورم رو کمابیش سعی کردم داخل متن برسونم. در کل صحبت ام اینه که اسم دیگران مهمه و خیلی مهمه که در روابط مون با دیگران با اسم صداشون بزنیم. مثلا دیگران رو ببخشید صدا نکنیم. یا وقتی می خوایم سلام کنیم رو به طرف داد نزنیم سلام!… (احتمالا طرف متوجه نمی شه و دوباره باید صدا بزنیم) سلام!… (و به همین ترتیب)
خب راستشو بخوای منظورت رو فهمیدم، اما اینکه چرا بده رو نمی فهمم، نمی دونم چرا نمی تونم حسش کنم…حالا نمی دونم یا من یه رفتار اجتماعی رو تا حال درک نکردم یا برای تو این مسئله خوشایند نبوده و مهم شده، یا هر دو…به هر حال من سعی کردم در موقعیت های مختلف خودمو قرار بدم و ببینم آیا این نوع برخورد ناراحت کننده است یا نه و به این نتیجه که تو رسیدی نرسیدم. شاید باید بیشتر روش کار کنم
گفتم شاید توضیحی داشته باشی که کمک کنه…مرسی روزبه!
به مونا: نمی‌گم ناراحت کننده است. اما خوشحال کننده هم قطعا نیست!