«ارهو» یا Erhu یکی از سازهای چینیه که صداش برای من خیلی آشناست. به طرز عجیبی من رو به یاد اجراهایی از موسیقی سنتی ایرانی می‌اندازه. همون غم، حزن و سوز رو داره و خوب می‌تونه بخش خیالات ذهنم رو فعال کنه.

مدتی هست که (به خاطر پاره‌ای جریانات خانوادگی) سعی می‌کنم در مورد چین و فرهنگش و مردمش بیش‌تر بدونم. یکی از چیزهایی که مقداری به دنبالش بوده‌ام، موسیقی چینی بوده (در مورد بعضی فیلم‌های چینی قبلا نوشته‌ام و در مورد مردم‌شون هم بعدتر خواهم نوشت). موسیقی چینی با نوایی که اون‌قدرها هم که فکر می‌کردم عجیب و ناشناخته نیست و می‌تونم به راحتی باهاش ارتباط برقرار کنم. پیشنهاد می‌کنم اجرای زیبای زیر رو تا پایان گوش کنین.

استفاده از اره به عنوان يك ابزار موسيقي: با استفاده از يك اره و يك آرشه صدايي در مي‌يارن شبيه به صداي آواز يك خانم. براي اجراي موسيقي به اين روش دسته‌ي (احتمالا چوبي) اره رو بين دو پا نگه مي‌دارن (معمولا قسمت دندانه‌دار به طرف بدن نوازنده قرار مي‌گيره) و سر اره رو هم با دست ديگه تكون مي‌دن. با يك دست هم آرشه رو به لبه‌ي اره مي‌كشن.

ريچارد واگنر آهنگ‌ساز، رهبر اركستر و تئوريسين موسيقي، آلماني بود كه از سال 1813 تا سال 1883 زندگي كرد. قطعه‌ي «كر عروسي» كه به موسيقي استاندارد در مراسم ازدواج تعدادي از كشورهاي غربي تبديل شده، از ساخته‌هاي همين آهنگ‌سازه. جالب اين‌جاست كه اين قطعه به ندرت در مراسم ازدواج يهودي‌ها نواخته مي‌شه چون از قرار معلوم واگنر ضديهودي بوده!