به خدا قسم، قابلیت تداعی نعمت است

دو چیز به من در به یاد آوردن فضاها کمک می‌کنند: یکی موسیقی و یکی هم حس بویایی. خاطراتی از هفت سالگی به بعد دارم که با عطر بعضی غذاها و یا فروشگاه‌ها به خوبی برام تداعی می‌شن. موسیقی هم که صدالبته به جای خود. بعضی موسیقی‌ها بعضی فضاها رو با کیفیت خوبی برام بازسازی می‌کنن. گاهی سعی کرده‌ام که این رابطه‌ی تداعی رو تقویت کنم و یا دست کم کاری کنم که کم‌رنگ نشه؛ اما هنوز به روشی دست پیدا نکردم (کسی می‌دونه که چه طور می‌شه تداعی شدن دو عامل با هم در مغز رو تقویت کرد، با در نظر گرفتن این که به یکی از دو عامل دست‌رسی نباشه؟).
این موسیقی پایین من رو به یاد دو سال پیش می‌اندازه که در حدود امتحان دادن جی‌آرای گوش می‌کردم و الان هر بار که گوش می‌کنم، صحنه‌هایی دقیق همراه با جزییات از روز امتحان‌ام رو به یاد می‌یارم (و مسلما به شکل نوستالژیکی احساساتی می‌شم!).