موفق باشيد!

يكي از فاجعه‌وارترين عبارت‌هايي كه تا به حال شنيده‌ام.

از يك نظر وبلاگ‌ها دو گروه هستن:

1) اون‌هايي كه نويسنده در پايان پست‌اش مي‌نويسه: «واي خدا جون مرسي!»

2) بقيه

بابا جان يه افسانه در آوردن به اسم تكامل، يه عمره ملت رو سر كار گذاشتن…به خدا….

باباجان! عطسه مي‌كني، بكن. ديگه اون سلام بر حسين بعدش چي بود؟

اگر راضي هستي، مواظب باش برات عادي نشه. به محض اين كه بديهي شد، از بين رفته و بايد به فكر چيز جديدي باشي.

از نشانه‌هاي اين كشور يكي اين كه كساني كه تمايلات هم‌جنس‌خواهانه دارن خيلي راحت‌تر ظاهر مي‌شن و در اجتماع حضور دارن و كار مي‌كنن و به هر حال ديده مي‌شن.

به اين نتيجه رسيده‌ام كه اين گروه از آدم‌ها الزاما موجودات عجيب و غريبي نيستن و اتفاقا خيلي هم بي‌آزار هستن.

نتيجه‌ي نهايي كه گرفتم اين بود كه عموما كساني كه در اكثريت نيستن خوب از آب در ميان. به عنوان مثال در ايران غيرمسلمون‌ها (تا اون جايي كه من ديدم) همگي خوب بودن و يا اصلا در كره‌ي زمين خودمون، غير از انسان بقيه موجودات (كه الان ديگه اكثريت رو در دست ندارن) خوب از آب در اومدن و به همين ترتيب.

درست نمي‌دونم اين خصوصيت اكثريت بودنه كه جنبه‌هاي زشت رو نشون مي‌ده يا مساله از جاهاي ديگه‌اي آب مي‌خوره.

تا اون جايي كه به ياد دارم از كلمه‌ي دانشمند تنها در ترجمه‌ي متن‌هاي درس عربي استفاده مي‌كرديم و هيچ جاي ديگه چنين كلمه‌اي نه مي‌ديديم و نه مي‌شنيديم.

باباجان! تا وقتي كه همين جوري كه هست نپذيري‌اش، نمي‌توني رابطه‌ي موفقي باهاش داشته باشي. حالا تو باز هم سعي كن كه اصلاحش كني، باز هم سعي كن كه اصلاحش كني، باز هم سعي كن… اگه به جايي رسيدي… آه!