انسان فعلی هنوز جای کار داره تا چیز قابل قبولی بشه. اگر به تکامل واگذار کنیم، قاعدتا باید جنگجوترها و وحشی‌ترها جای صلح‌طلب‌ها رو بگیرن، دست کم در کوتاه مدت (درست می‌گم؟). اگر هم معتقد باشیم که تکامل در نهایت اثر صلح‌طلبانه‌ای داره، این انسان‌های فعلی هنوز باید همدیگه رو بکشن تا انسان‌هایی به وجود بیان که صلح و آرامش به طور ذاتی در درون‌شون وجود داره. در هر حال، تنها راهی که برای گسترش صلح و آرامش به ذهن من می‌رسه اینه که تا اون زمان انسان‌ها رو با موسیقی (و چیزهای دیگه که بین همه‌ی انسان‌ها مشترکه) آروم کنیم. فعلا به این قطعه موسیقی از گروه دوازده دختر گوش کنین (بعدا در مورد این گروه بیش‌تر توضیح می‌دم).
موسیقی مخصوصا بخش آخرش انصافا قشنگ بود. به امید صلح در جهان.
به الهام: این ۱۲ دختر دیگه مثل خانوم “شاوهویی ما” خیلی هم نجیب به نظر نمیرسند ها!!!!
آقا موسیقی 12 شتر احیاناً توی دست و بالت پیدا نمیشه؟