وقتی تولد بچه‌شون رو تبریک میگن، جواب می‌دن «ایشالا برای شما». وقتی به سفر حج می‌رن، میگن «ایشالا قسمت شما بشه». وقتی ازدواج‌شون رو تبریک میگن، جواب می‌دن «ایشالا نوبت شما».
اینها ایمان دارن. کاری ندارن که کسی قصد بچه‌دار شدن داره یا نه؛ کاری ندارن که کسی اعتقادی به حج داره یا نه؛ کاری ندارن که کسی علاقه به ازدواج داره یا نه: ایمان دارن که همین درسته و برای همه هم درستش اینه که همین رو داشته باشن.
از اینها وحشت دارم. شاید به خاطر این که عمیقن ایمان دارن.
به نظر من این ربطی به ایمان داشتن یا نداشتن نداره. خیلی از اینها ریشه فرهنگی داره و خیلی هاش از سر خیرخواهیه. مثلا میتونی اینو بگی که یکی دانشگاه قبول میشه و میگه ایشالله نوبت شما. یعنی چون اون اتفاق به نظرش خیلی خوب میاد میخواد که تو هم تجربه اش کنی.
کلا هم با این جمع بستن ها که انسانهای با ایمان عمیق یا بی ایمان یا هرچی ترسناک هستند موافق نیستم.
اون ایشالایی که الهام میگه فرق داره. مثل یا علی. الان ارمنی ها هم موقع خداحافظی میگن “آقا یا علی” یعنی خداحافظ. یا طرف اساساً دین و مذهب حالیش نیست ولی به جای امیدوارم یا به امید خدا میگه “انشالا”.
تبریک عید فطر رو نمیگی؟ یا کلاً ماه رمضون: آقا طاعات و عبادات قبول باشه! آقا روزه نمازتون قبول باشه.
الهام: اتفاقن در مورد دانشگاه هم من موافق نیستم. شاید طرف مقابل نخواد دانشگاه بره و یا به هر دلیلی دوست نداشته باشه در مورد دانشگاه رفتن و نرفتن‌اش وارد مذاکره بشه. دقیقن صحبت من هم همینه که گفتی: «یعنی چون اون اتفاق به نظرش خیلی خوب میاد میخواد که تو هم تجربه اش کنی» و به نظرم مشکل از همین‌جا شروع میشه.
در مورد ترسناک بودن، جمع نمی‌بندم. اما در عین حال می‌گم که کسانی که چنین ایمان عمیقی دارن و حاضر نیستن چیز دیگه‌ای رو ببینن و شرایطی غیر از شرایط خودشون رو تصور بکنن، ترسناک هستن.
افشین: :)
مرسی از توضیحات بیشترت روزبه جان