چرا شرکت‌ها و کمپانی‌ها ممکن است بعد از مدتی از بین بروند (بمیرند)، اما چنین اتفاقی برای شهرها نمی‌افتد؟ آیا شهرها شبیه به جنگل هستند که زندگی می‌کنند و هم‌چنان در طی سال‌ها و سال‌ها به حیات خود ادامه می‌هند؟
به نظر «جفری وست» رشد یک موش کمابیش مشابه شکل زیر است
در این مدل خصوصیت مورد نظر بعد از مدتی اشباع می‌شود که برای شهر مناسب نیست. یک شهر نیاز دارد که به طور پیوسته رشد کند تا به حالت رکود نرسد.
به شکل‌های پایین نگاه کنید
در تصویر بالا شکل بالایی رشد شهر در زمان را نشان می‌دهد. در این شکل خصوصیت مورد نظر با سرعت زیاد رشد می‌کند. اما در عین حال رشد به این شکل برای همیشه ممکن نیست. مثلن ممکن است منابع تمام شوند و در نتیجه مجموعه بعد از مدتی فروبپاشد. برای جلوگیری از فروپاشی هر از گاهی نیاز به «نوآوری» داریم. اگر نوآوری داشته باشیم، روند رشد شهر از شکل بالایی به شکل پایینی در تصویر بالا تغییر می‌کند. به عبارت دیگر هر نوآوری فرصتی دوباره برای رشد بیش‌تر ایجاد می‌کند. به عنوان نمونه‌هایی از نوآوری، کشف آهن، اختراع برنز، اختراع کامپیوتر و اختراع تکنولوژی اطلاعات را در نظر بگیرید. در نتیجه با این نوآوری‌ها از فروپاشی مجموعه جلوگیری کرده‌ایم. اما یک مشکل دیگر هم باقی مانده: برای این که با این مدل بتوانید ادامه دهید، لازم است به طور پیوسته فاصله‌ی بین هر دو نوآوری را کاهش دهید. یعنی سرعت معرفی نوآوری‌ها را پیوسته بیش‌تر و بیش‌تر کنید تا مجموعه فرونپاشد.
One thought on “سیستم‌های پیچیده – بیست و چهار – چرا موجودات زنده می‌میرند، اما شهرها نه”